Wie is de Italiaanse zangeres Mina?
Mina Mazzini moet je horen. Laat je betoveren door deze levende legende. Een Italiaanse zangeres die wereldberoemd is in eigen land, en wiens grote hits door anderen groter werden gemaakt. Wie is de Italiaanse zangeres Mina?
Het verhaal van Mina is een wonderlijk verhaal. Er is geen artiest in Italië die meer muziek heeft gemaakt dan zij. Er is geen artiest in Italië die in binnen- en buitenland zoveel hits en successen op haar naam schreef dan zij. En nog steeds schrijft, trouwens! In dat grote sterrenlicht is het eigenlijk verbazingwekkend dat de inmiddels 85-jarige (!) zangeres nog nooit in de Nederlandse hitparades heeft gestaan. Hoewel, de Duitse versie van Brandend Zand werd in haar uitvoering in 1962 vaak gedraaid op de Nederlandse radio. Mina-onwaardig, als ik zo vrij mag zijn.
Fans in Nederland
Toch heeft ze ook in ons land een trouwe schare fans. Zij roemen haar naam en draaien haar platen, zoals Harm Jaap Hartmans (“Mina’s stem is van een ongekende veelzijdigheid.”) en Eva Brouwer (“Ik ben verliefd geworden op de authenticiteit van die sterke vrouw.”)
Zo meteen meer adoratie, nu eerst de culturele almanak. Mina Mazzini werd op 25 maart 1940 geboren in Busto Arsizio geboren en groeide op in Cremona. Daar ontdekte ze de muziek of beter gezegd: het podium. Zingen en optreden maakte iets in haar los, wat haar de bijnaam Tigre di Cremona (Tijgerin van Cremona) opleverde. Ze maakte voor die tijd nou eenmaal vrij wilde bewegingen bij haar optredens, iets dat ze van mannelijke zangeres in de rock ’n roll had gezien.
Doorbraak in 1958
Haar doorbraak komt in 1958, onder de artiestennaam Baby Gate en een jaar later ziet Italië haar voor het eerste op televisie als ze Nessuno zingt. Niet veel later is er de eerste hit, Tintarella di luna, en wanneer Mina deelneemt aan het festival van San Remo is haar kostje gekocht. Ze kwam, zag en zou nooit meer verdwijnen.
Na een paar grote (internationale) successen en de nodige turbulentie in haar privéleven verhuist de bekendste zangeres van Italië naar het Zwitserse Lugano, tot groot verdriet van vele fans. Gelukkig laat ze zich nog wel geregeld zien en horen in haar geboorteland. Tot 1978. Mina trekt zich dan definitief terug uit het publieke leven en geeft geen concerten en interviews meer. Ze is pas 38 jaar oud als ze de poort sluit, maar de liefde voor muziek blijft, want tot op de dag van vandaag verschijnen er singles en albums.
Zo verrast ze vrienden en fans dit jaar met een duet met de 20-jarige Songfestivalwinnaar Blanco: Un briciolo di allegria. Het nummer staat wekenlang op nummer 1. Voor statistici wellicht interessant om te weten is dat Mina wereldwijd goed is voor 150 miljoen (!) verkochte platen en sinds 1965 ieder jaar met één of twee albums in de Italiaanse hitlijsten staat. Dat deed (en doet) geen collega haar na.
Verdwijntruc
Journalist Anne Branbergen raakte gefascineerd door Mina. In De Groene Amsterdammer bracht ze in 2012 een ode aan de zangeres en analyseerde ze haar ‘verdwijntruc’. “Roomblank en met een enorme bos roodgeverfd haar staat ze in de schijnwerpers, druipend van het zweet. Een Brünhilde verdwaald in een hete Italiaanse zomeravond. Haar lichaam gaat schuil onder een wijde zwarte jurk, meer een kaftan eigenlijk. De kilo’s te veel zijn er al aardig wat, maar ze heeft het voordeel van de spreiding, want de oppervlakte is groot bij Mina, Minona, de erotische droom van de Italianen.
Het is 23 augustus 1978, de laatste keer dat ze zich aan het publiek zal laten zien, maar dat weet alleen zij. Na het concert onder het tentzeil van La Bussola, een beroemde club uit de Dolce Vita-jaren aan het strand van Viareggio, trekt zangeres en nationaal idool Mina zich voorgoed terug achter de schermen. (…) Dat Mina haar fel bevochten vrijheid alleen met eten, roken, kaartspelen, boeken lezen, gezellig moederen en grootmoederen zou opvullen, is onzin. Ze is nog altijd in de eerste plaats zangeres, en heeft een heel team aan netbouwers en filmpjesbedenkers om zich heen. Vast en zeker heeft ze ook nog iets anders te vertellen. Maar dat houdt ze voor zichzelf.”
Verplichte cultuurkost
Presentator en presentatietrainer Eva Brouwer behoort tot de grootste fans in Nederland. “De eerste keer dat ik haar hoorde, was in een Italiaanse film. Ik zat met vrienden te kijken, die ik had leren kennen in de tijd dat ik in Rome woonde, en ik werd weggeblazen. Wie is dit, wie is dit?! Die vrienden waren verbaasd dat ik verbaasd was. ‘Ken je haar niet?’ Nou, nee dus. Maar ik was vanaf dat moment betoverd. We hebben diezelfde dag nog het internet afgestruind naar video’s en interviews, zodat ik haar een beetje leerde kennen. Het hoorde bij mijn Italiaanse opvoeding, zo vonden die vrienden.
Het fascinerende is niet alleen haar stem, maar ook de teksten. Italianen weten als geen ander emoties te vangen in woorden. Mina is daarin de meester. Daarnaast is ze een krachtige, authentieke vrouw. Je hoort direct dat zij het is. Iconisch eigenlijk, ook door de manier waarop ze zichzelf altijd presenteerde. De oogmake-up bijna altijd zwart aangezet, de wenkbrauwen onzichtbaar, die wapperende manen. Super herkenbaar. Dat is wat grote sterren groot maakt, naar mijn idee. En het is waar wat mijn vrienden zeiden: Mina hoort bij de opvoeding van iedere Italofiel.”
Heilig
Ook voor Harm Jaap Hartmans is Mina bijna heilig. Dit is zijn verklaring: “Over die grote Italiaanse stem – misschien wel de grootste – geen twijfel, maar het is ook al de moeite waard om haar platenhoezen te bekijken. Sinds zij koos voor een leven buiten de schijnwerpers, kregen ontwerpers de vrije hand om met haar beeltenis als uitgangspunt nieuwe imaginaire Mina’s te creëren. Ze werd zo een stijlicoon van bijna mythische proporties, leeftijdsloos, zoals ook haar stem al die jaren even sterk en vitaal bleef. Geweldig! Door te luisteren naar die albums zul je snel begrijpen waarom Italianen haar op dezelfde hoogte plaatsen als Fellini of Ferrari. Dat maakt het extra spijtig dat al die platen (mét hoezen) en cd’s in Nederland helaas nauwelijks of niet te krijgen zijn.”
