Emilia-RomagnaLezersverhalenNieuwsPisaStedenVakantie

Pisa, saai of super, de scheve toren voorbij. Verhaal over de Pisa marathon

De deur van de kathedraal naast de scheve toren gaat open en dicht deze zaterdagavond. Waarom? Even vragen. Oh, Il concerto di Natale is die avond, niet vreemd want het is 14 december 2013. Kan ik naar binnen misschien? “No signore, ticket”. Het concert is uitverkocht maar… het was te regelen. Even wachten op de ‘no shows’ en even later zit ik compleet onverwacht in een klassiek Kerstconcert met alles erop en eraan.

Het Orchestra Sinfonica di Asti, dirigent Riccardo Donati en drie solisten; een sopraan, tenor en bas. Ze spelen de grote klassieke stukken. Van het Kyrie en Gloria tot het Agnus Dei. En wat een ambiance in deze rijk versierde kathedraal! De Pisaner’s zijn deftig aangekleed en de dames opgemaakt en gekapt. Sempre la bella figura! Goed gedaan Hus, maar eigenlijk was het de hoogste tijd voor een maaltijd met koolhydraten. Ok, ik eet wel wat later vanavond, gelukkig is dat in dit land nooit een probleem.

De flow van de Arno

Het wordt natuurlijk pasta, in de Osteria niet ver van de kathedraal met een goed glas rode wijn. Het is er levendig druk, mannen en vrouwen met kinderen en opa’s en oma’s; hele families die zitten te eten en genieten. Intiem. En heerlijk. Tijd voor de nachtrust, morgen vroeg op! Het ‘Ave Maria’ gonst nog door mijn hoofd. Wat een verrassend begin.

Slapen voor de Duomo van Pisa

Even daarvoor was ik geland op Leonardo da Vinci Airport en haalde ik mijn startnummer voor de marathon op. De start is de volgende ochtend om 09:00 uur. Pfff. Echt te vroeg voor mij, zoals elke Italiaanse marathon. Met ruim 900 deelnemers is de marathon van Pisa een kleintje. On-Italiaans strak georganiseerd, zoals de stad zelf. Wel even wat anders dan de marathon van Napels in januari vorig jaar, even klein maar vermakelijk chaotisch als de stad zelf, als je er tegen kunt.

Het parcour van de Marathon van Pisa
Het parcour van de Marathon van Pisa

In Pisa ben ik dit keer de enige Nederlandse deelnemer. Wel heel veel Italianen. Opzwepende muziek, een overenthousiaste commentator en de locale notabele lost het startschot op de geplande seconde. Van vlak naast het wonderlijke plein met de kathedraal en de toren, gaat het eerst in een massale draf een rondje door Pisa en dan met de rivier mee de stad uit, de massa wordt een lint, over landweggetjes naar de kust, het lint worden kleine groepjes en wat afhakende lopers, dan kilometers over de boulevard met op sommige plekken een prachtig zicht op de zee en dan ieder voor zich terug over een grotere weg, alles keurig afgezet.

de medaille niet zo scherp helaas
De medaille

Daarna in Pisa de rivier weer over om tot slot te finishen bij de scheve toren. Kapot. Maar de zon schijnt, strakblauwe lucht en het lijkt wel lente. Ik zet een nieuw PR neer (3:11 voor de liefhebbers) op deze voor mij 7e marathon in Italië en val even na de finish liggend voor de Dom spontaan in slaap in de zon. Missie geslaagd.

Pisa is als een kat

Bekend was ik er al, altijd op doorreis naar iets anders. Pisa, daar bleef je niet. Scheve toren en kathedraal zien en that’s it. Fout! Pisa is als een kat. Die geeft zich niet zomaar aan je, daar moet je moeite voor doen. Als je geluk hebt, laat ze je toe. En wat een parel. De jeugd drinkt massaal bier laat op de avond en in de nacht. Het leven is buiten, ook in december. Galmende stemmen van geanimeerde gesprekken weerkaatsen in de galerijen. Plezier. Leven. Bruisend. Dat ene plein van de wonderen verhult eigenlijk wat Pisa echt is: een wilde jongedame in de avond en nacht, een statige dame gedurende de dag. Sinistere kroegen, Gucci en musea.

beetje klein alleen als het past
Her parcours gaat richting zee en weer terug

De rivier de Arno geeft de stad rust en grandeur en er is ongelooflijk veel gerestaureerd in de periode 2001-2012. Klein maar prachtig is bijvoorbeeld de Chiesa di Santo Stefano aan de Piazza dei Cavalieri, of de grotere Chiesa di Santa Caterina.

Kerken sowieso te over natuurlijk. En er is zoveel meer. Een mooi gerestaureerd aquaduct, prachtige paleizen, een burcht, de Borgo Murato, de stadsmuren en veel statige architectuur zoals bij het Palazzo Giuli (ook wel Palazzo Blu), aan de oever van de rivier de Arno. En als dat je allemaal niet boeit, je kunt er ook heerlijk shoppen, door de straten dwalen en uitgebreid lunchen of dineren.

Voor ik maandagmiddag weer terugreis zit ik aan een Irish coffee en een brioche op een plein aan het eind van de winkelstraat. Geen spierpijn. Wel voor mij onverklaarbaar veel mensen. Een Kerstmarkt en er klinkt muziek. Er wordt geschaatst op een kunstijsbaantje op het plein, door jeugd gekleed in truien met sjaals, terwijl de temperatuur naar 20 graden klimt. Uit die jas! Pisa is super en ik heb haar herontdekt dankzij de marathon. Doe nog maar een Prosecco dan. Viva Italia!

Egon Hus
Twitter: @egonhus
www.iimproof.com

Meer over hardlopen en een overzicht van de grote marathons in Italië
Website van de Pisa Marathon, in 2014 op 21 december

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back to top button