Elbrich is gids in de regio Friuli Venezia Giulia

Lezersverhaal van Elbrich Bos 

Buongiorno cari lettori! Ik woon al meer dan twintig jaar in de prachtige maar nog vrij onbekende regio Friuli Venezia Giulia in Noordoost-Italië. Geklemd tussen de Adriatische zee in het Zuiden, de Alpen in het Noorden en Slovenië in het Oosten. Hoe ben ik hier beland hoor ik u denken? Nou dit keer niet door een romantische ontmoeting met een Italiaan op een van de vele zandstranden langs de Adriatische Kust maar door een toevallige samenloop van omstandigheden in ons eigen kikkerlandje en wel in de stad Hilversum.

Mijn, sinds 2000, echtgenoot Giovanni (hoe Italiaans kan het) was namelijk eind jaren ’80 in de kerstvakantie samen met een vriend naar Hilversum afgereisd omdat ze hun vakantieliefdes, die ze in Oostenrijk ontmoet hadden wilden opzoeken. De meiden waren lichtelijk verrast maar ondertussen al voorzien van een Nederlands vriendje.

Zo kwam het dat Giovanni en Giovanni (ja ja de Italiaanse namen zijn allesbehalve origineel) na 1200 km gereden te hebben, werden afgewezen en hun heil moesten zoeken in het oh zo levendige nachtleven van Hilversum, the place to be!. Nu mag Hilversum dan wel dé televisie- en radiostad van Nederland zijn, als Nederlandse toeristische trekpleister staat het nou niet echt in de top 10. U begrijpt het al, die twee donkere mooie jonge mannen werden in de verschillende kroegen van Hilversum al gauw een trekpleister op zich maar dan voor de jonge blonde meiden die als bijen op honing op deze ‘latin lovers’ afkwamen.

Met mijn prille 16 jaren dacht ik nog lang niet aan vaste vriendjes, laat staan aan een Italiaans vast vriendje. Ik was veel te druk bezig met mijn hobby paardrijden, de Havo afronden en mijn geplande uitwisseling naar Amerika waar ik een jaar wilde studeren. Giovanni was echter zo in zijn element in Hilversum dat hij er maar liefst anderhalf jaar heeft gewoond.

Na verschillende baantjes en ondertussen goed Engels sprekend keerde hij in 1991 terug naar Udine. We hielden contact, we schreven veel en als Giovanni voor zijn werk naar het buitenland moest, hij had ondertussen een serieuze baan gevonden als verkoper buitenland, dan kwam hij me opzoeken als het even kon.

Negen jaar later…

Zo kwam het dat na maar liefst 9 jaar (!) nadat we elkaar voor het eerst ontmoet hadden, ik na het afronden van mijn studie aan de Heao- Communicatie op vakantie ging naar zijn stad, Udine. Giovanni liet me al mooie plekjes zien in en rondom Udine en nam me zelfs mee op een korte vakantie naar Toscane.

Wat werd ik verliefd op dit mooie land, het heerlijke eten, de prachtige landschappen en cultuurschatten maar vooral wat werd ik verliefd op deze Italiaan! Dus na nog anderhalf jaar heen en weer pendelen besloten we op de koude nieuwjaarsdag van 1997 samen naar Udine af te reizen. De nieuw aangeschafte Fiat Bravo werd volgeladen met dozen aan kleding, fotoalbums en mijn dierbaarste hebbedingetjes. Giovanni had al een appartementje gehuurd waar we meteen konden intrekken.

En toen bleek januari 1997 nou net één van de koudste winters in Noord Italië zijn! Bij aankomst in ons liefdesnest werkte de verwarming niet en liepen we rond in onze skipakken. Op straat lag een halve meter sneeuw. Wat een verschil bij mijn bezoekjes aan de stad tijdens de warme zomermaanden. Maar goed, de verwarming werd gerepareerd en ik was klaar om me met volle moed in dit nieuwe avontuur te storten.

Ik leerde zo snel mogelijk de taal. Voorheen spraken we altijd Engels samen maar vanaf nu was het alleen nog maar Italiaans wat de klok sloeg. Ik moest wel! De schoonfamilie sprak geen woord Engels en ook op de televisie was alles in het Italiaans. In zes maanden tijd had ik de taal zo goed onder de knie dat ik mijn eerste baantje vond als secretaresse voor een staalbedrijf. Giovanni vloog nog steeds over de wereld voor zijn werk maar ik was vastbesloten om er het beste van te maken en vond steeds meer mijn draai. Na het secretaresse baantje vond ik een baan in de verkoop buitenland bij een echte wijnboer. Vervolgens heb ik maar liefst 14 jaar op de inkoopafdeling gewerkt van een Duitse drogisterijketen.

Trouwen

We trouwden en kregen een zoon en een dochter, Mattia en Gaia. Het kleine mini-appartementje maakte plaats voor een groter appartement met eigen tuin en in 2007 hebben we in een mooi landelijk dorpje net buiten Udine ons eigen droomplekje laten bouwen. De familie werd uitgebreid met twee honden en alles leek lekker te lopen totdat de crisis insloeg. Ja, ik raakte na 14 jaar mijn vaste baan kwijt.

Na een aantal maanden zoeken was het me wel duidelijk dat niemand mij een parttime baan kon aanbieden. De salarissen voor een fulltime baan waren bijna hetzelfde als wat ik voor mijn oude part time baan verdiende. Het werd zomer en de kinderen waren drie maanden (!) thuis dus wijdde ik me maar geheel toe aan het casalinga, huisvrouw zijn. Dit was de periode waarin ik aan mijn oude droom begon te denken. Zoals de Italianen zo mooi kunnen zeggen; il sogno nel cassetto, de droom in het laadje, namelijk gids worden voor de regio Friuli Venezia Giulia.

Pittige opleiding voor gids

Ik belde daarom de regio voor informatie. Deze cursus voor ‘regionale gids’ wordt maar één keer in de vier jaar gegeven. Het lot hielp een handje mee want de volgende cursus zou een aantal maanden later beginnen werd mij verteld. Leuk dacht ik, wat een mazzel! Ik was zo enthousiast dat ik het laatste zinnetje; “U moet dan een toelatingsexamen doen”, haast niet hoorde. Toelatingsexamen? Ok, geen probleem. “Hoe kan ik me daarop voorbereiden?”, was mijn vraag. “Door de encyclopedie van de gehele regio te bestuderen…”, was het antwoord…

Nou, al ploeterend en studerend de hele winter door was ik dan in februari klaar voor het toelatingsexamen. Van de 125 ingeschrevenen werden er 25 uitgekozen en daar zat ik tussen! Wat was ik in de wolken. Anderhalf jaar lang reed ik gemiddeld twee keer per week 140 (!) km op en neer naar de hoofdstad Trieste waar de cursus werd gehouden.

Ik heb het gered. Ik ben nu een officiële gids voor de gehele regio Friuli Venezia Giulia in vier talen: Nederlands, Duits, Engels en uiteraard Italiaans. Het is zo ontzettend leuk te laten zien hoe mooi het hier is. Deze regio heeft echt alles. Mooie zand en rotsstranden, de Alpen, de glooiende heuvels met de bekende wijnregio Collio als middelpunt en prachtige culturele steden. Ik hoop dat ik u een keer mag begroeten! 

Meer informatie over de regio en gids Elbrich op www.explorefriuli.com.

Lees ook Elbrichs verhaal over het klokkendorp en over budget skiën in haar regio.