Monique viel voor de Comandante

Door: Carry van Delft

Het was eind jaren zeventig. We gingen, zoals bijna elk jaar (net als vroeger met onze ouders) naar ons geliefde land Italië op vakantie. Ons tweede vaderland. Ditmaal met onze moeder, mijn twee zussen, mijn echtgenoot, en nog enkele andere familieleden. De keus was ditmaal gevallen op het mooie, lieflijke eiland Elba. Het eiland van Napoleon, met bloemen, bergen en een bijna altijd azuurblauwe zee. Deze tip hadden we gekregen van zus Monique, die daar al jaren in Italië werkzaam was binnen een reisorganisatie.

Het gebeurde bijna aan het einde van deze prachtige vakantie. Het noodlot sloeg toe voor mijn echtgenoot. Midden op de markt van Marina di Campo kreeg hij (naar later bleek) blindedarmontsteking en moest acuut worden opgenomen in het ziekenhuis. De helft van de groep was inmiddels naar Nederland terug, Maar de naaste familie wilde vanzelfsprekend bij de zieke blijven om hem te ondersteunen.

[divider][divider]

Omdat dit zo’n 14 dagen duurde, werden wij beleefd doch dringend verzocht het hotel te verlaten voor de volgende bezoekers. Maar waar moesten wij heen?Alle hotels waren tjokvol. Ten einde raad dan maar naar het politiebureau in Portoferraio om te zien of zij een oplossing voor ons konden regelen. We konden langs bij “Il Comandante van de Vigili Urbani” de heer Rampini. Mijn zus Monique, die vanwege haar werk vloeiend Italiaans sprak deed het woord. En in deze kamer zagen we het gebeuren : vlinders, sterretjes in zijn ogen, vreemde vibes…

Mijn zus en Il Comandante keken elkaar wel erg lang in de ogen steeds en wat wij verwachtten gebeurde dus ook. Hij stelde voor om ons te helpen aan een oplossing op voorwaarde dat zus Monique met hem die avond zou uitgaan. En zo geschiedde… Het bleef niet bij uitgaan en om een lang verhaal kort te maken : ze trouwden enkele jaren later, kregen twee prachtige kinderen en gingen wonen op dit eiland. Er kwam een einde aan dit sprookje want helaas overleed de echtgenoot op veel te vroege leeftijd, maar zus Monique woont er nog steeds, ging studeren aan de universiteit van Pisa en is op Elba tot op heden nog steeds werkzaam als lerares op een basisschool.

Ze heeft inmiddels een nieuwe man leren kennen waar ze heel gelukkig mee is. Vanzelfsprekend gaat het met de oud-patiënt nog steeds heel erg goed. En iedereen spreekt inmiddels Italiaans…

Carry van Delft, Vlaardingen