algemeenLezersverhalenLiguriëNederlanders in ItaliëVakantie

Wintertijd, olijventijd. Joëlle Renders woont in Ligurië.

Door: Joëlle Renders

Je hoeft geen paleis te hebben om het paradijs te ervaren. Vanuit de Ape uitkijkend over onze olijfgaarden, besef ik dat we een goede keuze hebben gemaakt. Samen met de kinderen olijven plukken, samen midden in de natuur. Dat is wat we acht jaar geleden zochten en dat is wat we hebben gevonden. Ons stukje paradijs op aarde…

Wat is het toch bijzonder om met het hele gezin bezig te zijn. De kleinste is pas een paar maanden oud, dus zij weet zich warm gedragen. Minne, onze oudste, is net zes geworden en helpt al goed mee, terwijl Willem van twee jaar speelt op de netten, klautert in de bomen en doet alsof hij zelf een olijf is. Mijn man Michel zorgt ondertussen dat de olijven vallen en ik pluk ze op mijn beurt uit de netten. En zo is de hele familie in de ban van de olijf.

Om vijf uur zit de werkdag erop, het wordt alweer vroeg donker. Het is spitsuur op de landweggetjes. De typische driewielers rijden af en aan, de een nog voller dan de ander. De Ape is eigenlijk het enige vervoersmiddel dat de smalle Ligurische terrassen met olijfbomen kan bedwingen, dus alle boeren rijden af en aan met hun zakken en kistjes. Ze zijn allemaal druk bezig geweest op de ‘campagna’ en na een vermoeiende dag op het land, is het heerlijk thuis komen bij de brandende houtkachel. Niets gaat boven de warmte en geur van een houtkachel met olijfhout. Ik zou niets anders meer willen, alhoewel dat in het begin wel eens anders was… Het aanmaken van een houtkachel bleek namelijk een vak dat ik eerst heb moeten leren! Ik weet nog goed hoe

het de eerste winter was: ik alleen thuis in een koud, oud huis met enkel die houtoven. Vaak heb ik, na verwoede pogingen om de kachel tot leven te roepen, uiteindelijk geheel terneergeslagen mijn winterjas maar aangetrokken en de koude kachel gelaten voor wat het was. Hoe heerlijk warm is het nu.

Een Ape, het typisch Italiaanse driewieler vervoermiddel

Alle olijfboeren gaan net als wij met hun olijven naar de molen, de plaats waar de olijven olie worden. Daar is de spanning voelbaar. Hoe zal de olie smaken? Hoeveel ‘resa’ (kg olie/kg olijven) hebben de olijven? Iedere keer is de smaak alsook de opbrengst weer een geheim dat pas geopenbaard wordt als de olijfolie daadwerkelijk gemaakt is. Niets minder spannend is het moment dat thuis de nieuwe olijfolie geproefd gaat worden.Niet op brood natuurlijk, maar in een flinke slok. Gewoon puur blijkt de beste manier om de nieuwe oogst te proeven. Minne is er als de kippen bij als er weer verse olie van de molen komt. Ze wil altijd direct proeven en houdt heel erg van de pittigheid van de persverse olie. Ook Willem is snel van de partij: ‘Lillum ook olie proeven?’

Met de paplepel

De kinderen in Italië krijgen de olijfolie letterlijk met de paplepel ingegoten. Echt waar, de olie wordt al aan de pasgeboren baby’s gegeven aangezien de vetzuurverhouding bijna gelijk is aan die in moedermelk. Daardoor wordt olijfolie goed opgenomen, zelfs al bij de allerkleinsten! Uit eigen ervaring weten we dat de elixer wonderen doet voor de spijsvertering. Maar pas op voor thuis: de olie moet wel zuiver zijn!

Kaki’s. Italiaans winterfruit

Het weer is omgeslagen; tijd om de luiken te sluiten en een extra groot houtblok op de kachel te leggen. De meeste huizen in Dolcedo worden als vanouds verwarmd met een kachel op olijfhout. Als je ‘s winters buiten door de kleine straatjes loopt, ruik je het geurende, brandende olijfhout. Heerlijk! Winter is echt de tijd van het gezin. Het is vroeg donker, dus werk op het land houdt eerder op. Er is meer tijd samen voor huiselijke gezelligheid: muziek maken, een spelletje doen of iets bakken in de oven. Uit een houtoven komt het lekkerste brood, maar ook de beste pepernoten.

Pepernoten

Pepernoten? Jazeker, het sinterklaasfeest is een Nederlandse traditie die we de kinderen ook hier willen meegeven. Dus wordt twee keer in de week de schoen gezet en zingen we met z’n allen rondom de kachel sinterklaasliedjes, terwijl de kleinste al liggend op het kleed tevreden rondkijkt. Ook kerst vieren we trouwens lekker met ons gezinnetje in Italië. Inclusief de boom en zelfgemaakte kaarsjes.

Winter in Dolcedo, Ligurië

December is op het land trouwens ook nog een drukke tijd. Gelukkig zijn er ook regenachtige dagen waardoor je wel rustig aan moet doen. Het is veel te glad op de terrassen! Het hele leven is er hier op aangepast om niets buiten te ondernemen als het regent. Zo’n gewoonte neem je snel over. Waarom zou je vandaag door de regen lopen als de dag van morgen weer zon brengt? Nu nog even flink doorwerken, dan kunnen we nog voor het nieuwe jaar aanbreekt langs bij de familie in Nederland. Natuurlijk om onze kleine meid te laten bewonderen, maar vooral om samen te zijn. Om bij te praten, lief te hebben en dromen te delen. Onze dromen van 2012 bijvoorbeeld, want we zijn zo benieuwd wat het Ligurisch paradijs ons volgend jaar te bieden heeft. Lees hier ook het eerste deel van Joëlles ervaring in Italië getiteld: Levend van de liefde in Italië….

En lees ook: deel 3deel 4deel 5, van Joëlle in Dolcedo.

Joelle Renders www.olijfolie.it

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back to top button