ApuliëLezersverhalenNieuwsRegio'sVakantie

Een geweldige ervaring in Cocolicchio, Puglia. Hoezo Alberobello?!

Lezersverhaal: Annelies Hazebroek

Tijdens mijn vakantie in de Abruzzen deze zomer wilde ik wel eens iets anders, iets heel anders. Het avontuur riep en ik wilde de regione Puglia wel eens zien. Aangezien ik Italiaanse les geef en al heel veel van leerlingen had gehoord over deze schitterende regio, was dat mijn eerste ontdekkingsdoel! Let wel… vanuit de Abruzzen.

ik had dus mijn tentje, tafel, stoel en boeken achter in mijn Pandaatje gegooid en ben luid zingend vertrokken naar… Puglia. Geweldig… Wat een ervaring, de ongedwongenheid, de ruimte en de eindeloze olijfboomgaarden, maar ook de heerlijk-italiaanse-ongeorganiseerdheid… Het bracht me in extase. Er zitten daar gewoon papegaaien in de bomen (Trani) maar het mooiste, geweldigste beleefde ik in Cocolicchio!

Weg van de massa in Puglia
Trulli bij Fasano

Alberobello, no way!

Alberobello is niks voor mij. Helemaal niks maar ik wilde graag trulli zien, de unieke kegelvormige huisjes in deze streek, en dan liefst zo origineel mogelijk. Niets toeristen, niets winkeltjes….dat was een hele opgave want iedereen raadde me toch sterk aan om naar Alberobello te gaan. No way, ik niet. Ik hoorde van een meneertje op mijn camping, die daar heel trouw twee keer in de week informatie verstrekte over Puglia, dat ook in de buurt van Fasano mooie Trulli moesten zijn.

Op dus naar de Selva di Fasano. Voorbij het dorp Fasano reed ik, redelijk op de bonnefooi, een zijweggetje in dat al snel vrij steil naar boven voerde. Dit weggetje had ik nooit genomen als ik niet boven de olijfbomen de witte puntjes van Trulli had gezien. Ik kwam in een kleine frazione, gehucht, waar alles in gereedheid was gebracht voor een op handen zijnde bruiloft. Achter het oude witte kerkje zag ik overal de puntjes uitsteken van Trulli dus ik parkeerde mijn Panda naast de bus van de plaatselijke bloemist, bij het kerkje.

Bruiloft

Ik liep het dorpje in en zag al snel dat het alleen uit trulli bestond en dat iedereen in opperste gereedheid was de bruiloft te aanschouwen. Oude vrouwtjes stonden als Rien Poortvliet-kaboutervrouwtjes voor hun huisjes te wachten, en Rien Poortvlietkaboutermannetjes zaten voor hun Rien Poortvliettrullootje te kaarten, af en toe een blik werpend op het kerkje. Een onwaarschijnlijk schouwspel waar ik totaal niet in thuis hoorde. Hier ging je honderd jaar terug in de tijd en ik paste niet in dit plaatje met mijn korte broek, blonde haar en teenslippers.

img_7679

Omdat ik de taal spreek, raakte ik aan de praat met een vrouwtje dat samen met haar zuster voor hun trullo stond te wachten op de op handen zijnde bruiloft. Ze bekeken me van top tot teen en vroegen me het hemd van het lijf. Waar was mijn man? Mocht ik wel zo alleen rondreizen van hem? Had ik kinderen en waar waren die? Vonden die het wel goed dat ik in Puglia was? Maar één advies was duidelijk: Ik moest niet hier rondkijken… ik moest naar Alberobello… Dat was pas interessant. Daar kwamen toeristen en daar waren winkeltjes met souvenirs voor toeristen. Maar dit gehucht… Nee dit was maar een arm gehucht. Hoe kon ik ze uitleggen dat dit voor mij een droom was?

Trullo bekijken

Later vroeg één van de zustertjes of ik soms de trulli van binnen wilde bekijken… pardon? Uiteraard wilde ik dat. En zo gebeurde het dat ik een trullo uit rond 1900 in bewoonde staat van binnen mocht bekijken. Vol trots liet ze mij het woninkje zien, maar haar trots was toch wel de trullo uit 1750, één van de oudste van Puglia, die nu als dorpshuis dienst deed. De vuurplaats, vloer en muren waren nog in oorspronkelijke staat…hoe bedoel je Alberobello? Mijn Puglia-trip kon niet meer stuk……

Annelies Hazebroek

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back to top button