Giovanni Caminita. Vriend van Marco Borsato. Spaghetti con la chitarra

Elf keer een uitverkocht Ziggo Dome, welke muzikant uit Sicilië kan dat zeggen? Alleen Giovanni Caminita. Maar wie is toch die zanger naast die gitarist? U begrijpt het al: Symphonica in Rosso zal dit jaar weer een groots Italiaans feestje worden. Het jubileumfeest van Marco Borsato en niet minder dat van zijn Italiaanse bloedbroeder.

Een jubilaris die al 25 jaar in de Nederlandse schijnwerpers staat, hoeft amper introductie, maar voor Giovanni Caminita (50) geldt een ander verhaal. Dit verhaal in Il Giornale. “Muziek zit in mijn bloed. Hoe kan het anders met een zingende moeder en een pianist als vader. Ik was dan ook nog heel jong toen ik voor het eerst achter de toetsen kroop. Ja, bij pappa op schoot, denk ik. Maar afgezien van die muzikale roots, zat het ook in mijn omgeving. Palermo is echt een stad van muziek, nog steeds. Je hebt er bijna meer theaters dan kerken. Kortom: een zeer muzikale jeugd.

Toen ik een jaar of 19 was, zei mijn vader ‘Kom, we gaan naar Nederland, een paar maanden spelen in een nachtclub (Blue Note; red.)’. Ach, ik vond het prima, ook al wist ik niet zo goed waar Nederland precies lag. Het was een wereldreis met de trein, maar ik vond het vooral leuk om geld te verdienen met mijn muziek. Muziek was en is nog steeds mijn grote liefde. Ik kan me nog heel goed onze aankomst herinneren in Amsterdam, in juni 1983. Die eerste dagen voelden meteen goed. De vrijheid in die stad en zoveel nationaliteiten. Daar voel je je eigenlijk geen vreemdeling. In Palermo keken ze mij met mijn hippiehaar echt wel na. ‘Doe ’s normaal, joh!’ Maar in Amsterdam viel ik niet op. Heerlijk.”

Trattoria aan het water

We ontmoeten Caminita in Palermo noch Amsterdam. Het is Ouderkerk aan den IJssel, waar hij samen met zijn vrouw Linda in 2013 een trattoria opende. Dat is die andere liefde in zijn leven, de liefde voor koken en eten. Fans van de tv-zender 24Kitchen weten dat al jaren, want Caminita neemt al jaren de Italiaanse afleveringen van Grenzeloos Koken voor zijn rekening. Op ‘Caminitaanse’ wijze uiteraard: vrolijk, energiek, vol passie en met een aangename tongval – beetje Palermo, beetje Amsterdam.

“Het is geweldig om van twee hobby’s brood te maken, zeg ik altijd. Bovendien kan ik zonder muziek niet koken. Muziek is mijn inspiratiebron, óók in de keuken. En aan de andere kant kan ik door een heerlijke maaltijd muzikaal geïnspireerd raken. De boezems en kamers van mijn hart staan in verbinding, begrijp je? Ik zal je uitleggen waarom we hier zijn. Mijn vrouw is hier geboren. Nee, het is zeker geen Amsterdam, maar ik ben dat kleine wel steeds meer gaan waarderen. Kijk bijvoorbeeld eens naar het uitzicht vanuit dit restaurant. Hier gaan de bootjes over de IJssel, mooi toch?!

Weet je, Sicilianen doen het goed als er water in de buurt is. Het was trouwens een idee van de gemeente om hier ons restaurant te openen en dat hebben we gedaan. Een Italiaanse huiskamer eigenlijk, want zo voelen we het. Onze gasten zijn bij ons thuis en kunnen zichzelf zijn. Wij gaan ze lekker verwennen. Met eten en wijn natuurlijk, maar ook met muziek! Ja, er is niets leuker om weer achter de toetsen te zitten en mijn vrouw te horen zingen. Zelfs mijn dochter doet af en toe mee.”

En al die gasten maar hopen dat die beroemde vriend van je ook een keertje meedoet?!

“Haha, nee hoor. Natuurlijk komt Marco hier ook wel eens eten, samen met zijn vrouw en kinderen. Gewoon gezellig. Ze zijn hier als vrienden, niet als die beroemde zanger en zijn bekende vrouw. Ik hoef ook geen lint te spannen rond hun tafel, hoor. Andere gasten begrijpen dat heel goed en laten hem met rust. Niks foto’s of handtekeningen. Iedereen moet hier zichzelf kunnen zijn, of je nou bekend bent of onbekend. Het is gewoon lekker eten en genieten, meer niet.”

[divider][divider]

Hoe kwam Marco Borsato eigenlijk op jouw pad? Of kwam jij op zijn pad?

“Het is een vreemd verhaal misschien, maar Volendam is voor mij heel belangrijk geweest. Daar heb ik niet alleen mijn vrouw Linda (voormalig lid van Mrs. Einstein; red.) leren kennen, maar ook mijn beste vriend Giancarlo Romita en Marco Borsato. Marco had toen net de Soundmixshow gewonnen als Billy Vera en een paar Italiaanse platen gemaakt, maar het wilde niet echt. Het was te Italiaans voor de Nederlanders en te Nederlands voor Italianen. Toen ontstond het idee om Italiaanse liedjes in het Nederlands te vertalen. Ik had hem het lied Opa al eens horen zingen, prachtig. John Ewbank vroeg mij toen of ik bij een cd-presentatie van Marco wilde bassen. Natuurlijk, leuk. Nou, dat was het begin van veel meer.”

Wat is dat meer?

“Ja, het gaat verder dan de muziek alleen. Het is ook de liefde voor koken die we delen en de juiste golflengte. Alleen maar pure muziek en puur eten, zonder concessies. Ja, dat is volgens mij onze Italiaanse broederschap. En als je dan ook nog dezelfde taal spreekt, dan is dat extra fijn bij de concerten. Symphonica is teamwork. We doen het met z’n allen, maar iedereen heeft natuurlijk wel zijn eigen taak. Marco en ik overleggen het repertoire en ik ben op het podium de muzikale leider, een prima verdeling.”

Caminita onderbreekt het gesprek voor een verse cappuccino en vervolgt: “Marco en ik spreken dezelfde taal, ondanks dat hij uit het noorden (Borsato groeide op aan het Gardameer; red.) en ik uit het zuiden kom. Dat maakt geen verschil. Althans, niet voor ons. We vinden het heerlijk om samen Italiaans te spreken of over Italië te praten. De dood van zanger Pino Daniele bijvoorbeeld, mijn jeugdheld. Zo verdrietig. Dat kunnen we dan delen.”

Grenzeloos koken

Giovanni Caminita presenteert voor 24Kitchen de Italiaanse afleveringen van Grenzeloos Koken. Dit programma neemt de kijker mee op wereldreis, met als doel het publiek kennis te laten maken met verschillende culturen en hun culinaire tradities. In elke aflevering staat een bepaald land centraal en worden uiteraard de heerlijkste nationale of regionale gerechten geduid en bereid. De kookkunsten van Caminita zijn dan ook de ultieme reisinspiratie om thuis even in Italië te zijn. Zijn motto? “Geniet van de dag en je maaltijd. Ook al is de pasta van je partner niet al dente!” Marco Borsato is niet minder thuis in de keuken. Zo werkte hij in zijn jonge jaren in een restaurant in Egmond aan Zee. Ook nu nog mag hij zich graag uitleven voor grotere groepen vrienden en familie. Hij vertelde er over in de tv-keuken van zijn Italiaanse maatje Caminita:

“Eten en drinken is eigenlijk de pauzeknop van het leven. Veel mensen denken dat het feest pas aan tafel begint, maar dat is niet waar. Boodschappen doen, de inspiratie op de markt en natuurlijk koken, daar begint het feest en dan vooral met lekkere ingrediënten. Mooie olijfolie bijvoorbeeld of truffel. Daarmee maak je zelfs een baksteen lekker. Echt waar, ik kan daar zo van genieten. Maar datzelfde geldt voor wijn. Dat was vroeger bij mijn vader eerst een combinatie van water en wijn, maar later werd wijn echt een serieuze liefde.” Het Italiaanse duo leefde zich in het programma van Caminita ietwat chaotisch uit in een ‘Vitello Tonnato al modo di Giovanni e Marco’ en een ‘Spaghetti al Tartufo’.

Over koken gesproken, Giovanni. Wie heeft jou eigenlijk leren koken?

“De muziek is aangeboren zou je kunnen zeggen, maar het koken is aangeleerd. Ik heb altijd een goed gevoel voor smaak gehad, maar de techniek moest ik echt leren. Ik zal het je eerlijk zeggen: mijn eerste pasta was niet te vreten. Ik had geen zout in het water gedaan en ook geen uien en olijfolie gebruikt. Met Hollandse kaas en een blikje tomaten moest het ook wel lukken, dacht ik. Mijn oma heeft me gered. Zij vertelde me precies hoe het moest en bij haar heb ik ook de heerlijkste gerechten ontdekt. Ja, nonna Petrotta is mijn grote voorbeeld, want bij haar kon je altijd alle ingrediënten proeven. Zo hoort het en dat is ook wat ik wil overbrengen in mijn programma’s en in het restaurant. Dat wat ik op televisie laat zien, is wat we hier laten proeven. Letterlijk, want ik wil ook echt de gerechten op de kaart zetten die de gasten op televisie hebben kunnen zien.”

Proeven we hier Sicilië of ook van andere regio’s?

“Het zijn eigenlijk alle Italiaanse keukens, dus van noord tot zuid. Ik ben echt geen chauvinist die alleen zijn eigen eiland wil laten proeven. Sicilië heeft een bijzondere keuken, maar andere regio’s ook. Trouwens, we willen deze zomer arancini gaan maken, dat is toch een specialiteit van thuis. Het is veel werk en eigenlijk zijn we niet zo van de vette keuken, maar arancini horen er wel bij.”

Dat wordt nog een drukke zomer, trouwens: iedere avond in de keuken en overdag repeteren voor Symphonica in Rosso. Is dat niet lastig?

“Absoluut. Ik wil het allebei heel goed doen, dus is het een kwestie van goed plannen. Gasten komen naar Ouderkerk aan den IJssel voor ons en daarom wil ik er eigenlijk iedere avond zijn, zes avonden per week. Dat kan natuurlijk niet altijd, maar ik ga er wel voor. Gelukkig geeft het me ook energie, dus dat is weer een voordeel.”

Eigenlijk wordt je gered door de synergie?!

“Ja, dat zeg je goed. Muziek maken is namelijk hetzelfde als koken. Een recept is als een arrangement. Je neemt wat piano, drums en basgitaar, daar voeg je blazers en strijkers aan toe en de zang is eigenlijk de combinatie van olijfolie, basilicum en oude parmigiano reggiano. Klaar.”

En als je het mooiste met het lekkerste combineert, dan krijg je?

“Och, da’s moeilijk.” Na een moment stilte: “Ik denk de Pasta al Forno van mijn oma met een glas Amarone en de muziek van Ennio Morricone. Dan maak je mij heel gelukkig, haha.”