Door: Guus Wesselink & Riet van Laake
Het is onze derde wandeltocht dit jaar. We hebben er twee in Nederland gelopen en nu kunnen we weer naar ons geliefde Italië. Het land dat we, sinds we in 2013 in een tocht van 2.200 kilometer van Den Bosch naar Rome en Pietrelcina liepen, zo goed hebben leren kennen en waarderen. Nu gaan we 600 kilometer wandelen in Toscane.
We verheugen ons er enorm op. Lekker weer een caffè en een brioche voor het ontbijt in die dorpsbar die al om zes uur ’s morgens de deuren open heeft. En die een betrouwbare altijd-open-partner is, voor als je ’s middags aan het eind van de tocht afgepeigerd met je rugzak van 12 kilo de berg bent opgeklauterd. Dan is er dat stoeltje op het terras en een koele drank die je zelf uit de koelkast kunt pakken. De bar is er altijd voor jou.
600 kilometer lopen
Op 23 augustus van dit jaar parkeren we onze auto bij het eindpunt van de wandelroute op het eiland Elba en starten twee dagen later de tocht vanuit het mooie – en buiten de drukte rondom de scheve toren – rustige Pisa. We zullen in een grote boog en zigzag door Toscane gaan lopen om uiteindelijk na vijf weken en 600 kilometer wandelgenot op Elba te eindigen. Op deze voettocht zullen we met onze rugzakken zo’n 20 kilometer per dag door het mooie oude Etruskische landschap lopen. Veelal op onverharde weggetjes, soms ook langs moderne provinciale autowegen en binnenwegen van asfalt. Dan doen we voor de veiligheid onze gele vestjes aan.
We overnachten in B&B’s, hotels en affittacamere. Pelgrimsonderkomens (ostelli) zijn er op deze route nauwelijks. Meestal bespreken we onze overnachtingen één dag van tevoren; we weten dan bij vertrek ’s morgens dat we ’s avonds, wat er ook gebeurt zo’n dag, in ieder geval een bed hebben.
Een eenzame zwerver
Op 25 augustus is het zover. Als we om half acht in de ochtend over het lege Piazza dei Cavalieri Pisa uitlopen, worden we muzikaal uitgeleide gedaan door een eenzame zwerver. Hij zit met gekruiste benen tussen zijn hoopje kleren en speelt voor ons op zijn mondharmonica een prachtig Italiaans deuntje. We zwaaien naar hem en bedanken hem voor de leuke sonate. Onze tocht is begonnen!
In drie dagen lopen we naar Ponte a Cappiano, waar voor de reizigers op de oude Romeinse Via Francigena in de 16e eeuw het Ostello Ponte de’Medici over een zijkanaal van de Arno is gebouwd. De volgende dag lopen we door de Chianti naar het dorpje Vinci. De ‘geboorteplaats-van’. De velden waar we doorheen lopen zijn écht Chianti: heuvelachtig en met veel wijnstokken. In Vinci verwachten we elk moment Mona Lisa tegen te komen, maar helaas, we moeten het doen met ons mooie B&B met die naam.
Gehuil van de wolf
Van Vinci lopen we door de bergen met prachtige uitzichten naar Florence, natuurlijk een stad om een dag extra van te genieten. Dat doen we dus ook met volle teugen en rusten ook enigszins uit, want de dagen hierna gaan we door en over de bergen van de Apennijnen naar Arezzo. Een stevige uitdaging in wilde en woeste natuur.
We kennen het van eerdere tochten. Eens hebben we in dat gebied geslapen in een rifugio op een stille heuvel. De rifugio heet Il Lupo, de wolf. ’s Avonds hoorden we daar in de verte hun gehuil, maar gevaar van deze schuchtere dieren hebben we nooit ondervonden.
Improviseren
Na Florence moeten we ons schema echter omgooien: we kunnen geen overnachtingen in dat dunbevolkte gebied reserveren. Na één etappe stranden we hoog in de heuvels bij Valombrosa, in een in vroegere tijden luxe hotel. Het straalt nog wel de vroegere grandeur uit, maar is verder erg basic van voorzieningen. Pelgrimeren of zwerven is ook improviseren; met vaak mooie verrassingen tot gevolg.
Langs andere routes komen we na een paar dagen in etappeplaats Arezzo aan. Daar vallen we met de neus in de culturele boter. Het jaarlijkse middeleeuwse steekspel (de Giostra) is aan de gang. We genieten er met volle teugen van en trekken na twee dagen weer verder.
Via de prachtige stadjes Cortona en Montepulciano (Etruskische historie en edele wijn!) lopen we door het oogstrelende Val d’Orcia naar Radicofani. Zoals alle oude Etruskische stadjes ligt het boven op een heuvel en is met het op de top gelegen kasteel van verre al te zien. In de kleine maar goed gesorteerde alimentari Pane e Companatico (‘brood en alles wat daarbij hoort’) ontmoeten we de eigenaren Silvana en Fernando weer en vieren samen met hen onze hereniging. Het is tot laat die avond gezellig op het schilderachtige Piazza del Teatro.
Grommen naar de schapenhond
Over de oude Romeinse Via Cassia, nog steeds een echt Toscaanse witte gravelweg, lopen we de volgende dagen westwaarts richting de kust van de Tyrreense Zee. Schilderachtige historische stadjes als Sorano, Pitigliano en Sovana en Etruskische uitgesleten padenstelsels door tufstenen valleien komen onder onze voeten. Soms is het best stil en eenzaam onderweg in dit gebied.
Eén avond is er niets te drinken of te eten in de eenvoudige agriturismo waar we overnachten. We redden ons gelukkig met onze altijd aanwezige noodvoorraad. Volkoren beschuitjes, tonijn in olie uit blik en water uit de kraan.
Eén keer wordt het spannend als een oververhitte grote witte schapenhond het op ons gemunt heeft en luid blaffend en grommend met ontblote tanden achter ons aan komt. Nog harder teruggrommend en ons met zelfvertrouwen verdedigend achterwaarts begevend, achter mijn horizontaal gehouden pelgrimsstaf als bumper, kunnen we gelukkig ongeschonden ons pad vervolgen. Het nare beest druipt uiteindelijk mokkend af.
Elba
met Elba aan de horizon
Op het schitterende Elba met z’n mooie stranden en havenstadjes, eindigt de tocht met twee etappes van ruim twintig kilometer hoog door de bergen. We slapen in de romantische havenstadjes Porto Azzurro en Portoferraio. De tocht was prachtig; met afwisselende culturen en landschappen en steeds maar mooi weer, tot begin oktober aan toe. Toscane… een gebied om te zoenen! Mooier en boeiender konden de Etrusken, Romeinen en uiteindelijk de Italianen het niet maken.
Pelgrimstochten
Lees op onze site ook het verslag van de voettocht van Den Bosch naar Rome die Guus
en Riet in 2013 ondernamen. Op hun eigen website staan nog meer wandelverhalen
www.viervrijevoeten.nl
600 kilometer wandelen in Toscane
