LezersverhalenNederlanders in Italië

Joëlle over haar leven in Italië

Door: Joëlle Renders
Wie tijd heeft, hoeft niet aan de tijd te denken, niet erop te wachten, maar heeft ook een verantwoordelijkheid: als je tijd hebt; benut hem! Wat je vandaag kunt doen, laat het niet wachten tot de dag van morgen.

Met zo’n instelling zijn we deze zomer bezig geweest: feest na feest met enorm succes! De Dolcedesi stonden versteld van zichzelf, niet van hun kunnen misschien, want dat ze kunnen werken weten ze echt wel, maar over de samenwerking, de saamhorigheid en het fantastische SamenZijn!

We zijn in juli begonnen met een groot project op San Bartumé: het aanpakken van een gigantisch terrein dat overwoekerd was, vol met bramen, pruimenboompjes en klimplanten naast een compleet vervallen kerkje. Bramen zijn heerlijk en pruimen ook, maar de planten zijn Chi ha tempo non aspetti tempo taai en zitten vol lelijke stekels. Een flinke klus, maar het spreekwoord: ‘vele handen maken licht werk’ was zeker van toepassing. In een ochtend van zeven tot twaalf hebben we het werk verzet, ongelofelijk! Met vijftien man (ehhh inclusief twee vrouwen) hebben we het hele stuk schoongemaakt: met kettingzagen, bosmaaiers en uiteindelijk ook de ‘trincia‘ is alles kort en klein gemaaid, gezaagd en verpulverd. Een paar flinke vuren zijn gestookt – ja, dit jaar konden we zelfs in de zomer probleemloos stoken – en het stuk land is een plaatje geworden!

RESERVE pauze
Even pauze

Festa!

Begin augustus hadden we gedacht een mooi feest te geven, alleen blijft burocrazia een bureaucratie in negatieve
zin, dus konden we als vereniging geen fijn feest geven met muziek en eten, want met wat voor een berg regelgeving je dan te maken hebt… Maar met het spreekwoord chi ha tempo non aspetti tempo in ons achterhoofd zijn we niet af gaan wachten tot er een beter moment zou komen waarin we aan alle regels kunnen voldoen, maar is er besloten een
privé-feest te houden, gewoon zoals we wilden, maar dan zonder aanplakbiljetten. Enkel met passaparola (mond-tot-mondreclame) zijn er een paar honderd mensen gekomen. Van zes uur ‘s middags tot vier uur ‘s ochtends. Het was zó geslaagd dat de pizzerie zich bijna beklaagden over een tekort aan bezoekers in de pizzeria, nou dat zegt wel wat over het daverende succes! Met een heuse band op een groots podium, broodjes, worstjes, pasta en bier.

porchetta
Handig z’n boormachine!

Met schminken, bellenblaas en zoetigheden voor de kinderen was er voor elk wat wils. Toen de wolken uiteindelijk verdwenen, werd ons feest ‘ballando sotto le stelle‘ een werkelijkheid in het schijnsel van de volle maan!

Niet lang daarna – op S. Bartolomeo 24 augustus – was er alweer een ander feest: rustiger, misschien zelfs nóg sfeervoller en met meer aandacht voor de kinderen, in samenwerking met natuurkunstenaars. Wederom met lekker eten, muziek, paarden en zelfs een hondenshow. Uiteraard werd de mis opgedragen op San Bartumé. Het kerkje is in zo’n slechte toestand, dat daar de mis niet gedaan kan worden, maar het voorportaal diende als altaar en zo zaten
we in de volle zon, terwijl de paarden huiswaarts stapten. Een mis in de openlucht. Wederom een samenzijn met vele facetten. Niet dat het leven afhangt van feesten, maar om een goede basis te leggen en vertrouwen in elkaar te hebben, is het wel degelijk van belang! Dus we kijken enorm tevreden terug naar een geslaagde zomer, terwijl het weer te wensen overliet, het toerisme tegenviel en de olijfbomen met schaarste in olijven kampen, gaan we door, vol vertrouwen! En wachten we tóch wat de dag van morgen brengt… Oh nee, vanavond hebben we alweer een bijeenkomst voor het volgende feest: de castagne staan op het menu eind van de maand!

Michel neemt het varken bij de neus

 

's avonds laat optie 2

live-muziek

Wij, als gezin Renders gaan ook verder, geen tijd te verliezen! Met het gevecht tegen de olijfvlieg – wel op een natuurlijke wijze uiteraard – met Caolino, een soort klei om de olijven onherkenbaar te maken voor de vliegen. Maar wel met nog even een feestje tussendoor, om het af te leren. Want we wilden graag stilstaan bij ons 11-jarig trouwen, de tijd gaat namelijk wel gewoon door. Dus de porchetta die Michel al zo lang wilde maken bij S. Antonio is bereid, nu in kleine kring, wie weet wat het feest van S. Antonio in januari brengt!

Joëlle Renders
vicepresident dorpsvereniging Dolcedo
‘U Casô Növu’
www.olijfolie.it

Lees alle belevenissen van Joëlle en andere Nederlanders die in Italië wonen.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back to top button