Verras je Valentijn met Italiaanse topfilms op DVD
De recente Italiaanse films La Prima Cosa Bella en Habemus Papam zijn op DVD te koop, op tijd voor San Valentino. Beide kende vorig jaar een succesvolle bioscooptour. Nienke Rispens schreef over beide films een recensie in Il Giornale.
La Prima Cosa Bella (bestel de DVD voor slechts € 9,99)
In het Toscaanse Livorno, anno 1971, wordt de beeldschone Anna verkozen tot de ‘mooiste mama van het strand’. Haar jaloerse man Mario vindt deze aandacht maar niks. De ruzies lopen uiteindelijk zo hoog op dat hij haar met jonge kinderen Bruno en
Valeria op straat zet. Veertig jaar later is zoon Bruno Livorno ontvlucht, en heeft hij zijn moeder al jaren niet gezien.
Wanneer de inmiddels bejaarde Anna in kritieke toestand in het ziekenhuis belandt, laat Bruno zich door zijn zus overhalen om haar op te zoeken. De hereniging met zijn moeder en zijn geboortestad maakt bij Bruno veel herinneringen los aan zijn jeugd, herinneringen die hij lang had weggestopt. Via flashbacks zien we het onzekere bestaan van het gezin: de vele minaars van Anna, om de haverklap verhuizingen.
‘La Prima Cosa Bella’ (het eerste mooie ding) is het romantische liedje dat Anna in een aandoenlijke scene met haar kinderen zingt om ze te kalmeren in deze zware tijden. Nu dit roerige verleden wordt opgerakeld, begint het te rommelen binnen de familie. Geheimen komen bovendrijven.
Bovendien dwingt de confrontatie met het verleden. Bruno ook na te denken over zijn ongelukkige bestaan. De plotselinge samenkomst van de familie leidt tot onverwachte gebeurtenissen: een huwelijk vindt plaats, een verloren zoon duikt op.
Ondanks de zware thematiek blijft deze bewogen familiegeschiedenis luchtig. Dit komt vooral door de sprankelende persoonlijkheid van Anna (Stefania Sandrelli), die als terminale patiënt nog vol levenslust en energie zit. Het aangename spel van de acteurs en de warme, sfeervolle beelden van het provinciale Italië van de jaren zeventig maken La Prima Cosa Bella een perfecte film om deze nazomer bij weg te dromen in de bioscoop, en weer even terug te denken aan die mooie Toscaanse zomer.
Habemus Papam (hier te bestellen voor slechts € 9,99)
Habemus Papam (‘We hebben een Paus’) speelt zich af vlak na de dood van de paus, kardinalen van over de hele wereld verzamelen zich in het Vaticaan voor het beroemde conclaaf: de vergadering waarin uit hun midden een nieuwe paus moet worden gekozen. Het Sint –Pieter plein wemelt van de gelovigen en journalisten, die wachten op witte rook, het signaal dat de nieuwe Paus is gekozen.
De kijker krijgt een kijkje in de keuken van het Vaticaan, we zien wat er zich afspeelt achter gesloten deuren. We zien hoe de kardinalen op een papiertje de naam van hun favoriet opschrijven en vervolgens hoe de namen één voor één worden opgelezen en geturfd. We horen de gedachten van de kardinalen die bidden: ‘Ik smeek u, laat mijn naam niet genoemd worden’. Dit komische moment maakt ook duidelijk dat het pausschap bepaald geen felbegeerde job is.
Als blijkt dat kardinaal Melville (Michel Picolli) de meeste stemmen heeft gekregen kan hij geen woord uitbrengen…. totdat hij op het balkon de duizenden gelovigen moet begroeten. Wanneer hij wordt aangekondigd met de woorden ‘Habemus Papam’, slaakt de verwarde Melville een oerkreet en neemt de benen. Wanneer de kardinalen hem vinden, laat hij weten het niet aan te kunnen. Het loopt zo hoog op dat de kardinalen een befaamde professor in de psychotherapie (Nanni Moretti) laat aanrukken, maar ook hij komt geen stap verder met de kersverse paus.
Vanwege de geheimhoudingsplicht zijn alle kardinalen en de psychoanalyticus opgesloten in het Vaticaan. Het gevangenschap en de verveling zorgen voor smakelijke scènes; de psychoanalyticus spreekt de kardinalen streng toe over hun gebruik van slaapmiddelen en tranquillizers, en uiteindelijk organiseert hij een volleybaltoernooi in de tuinen van het pauselijk paleis.
Dit alles levert een bijzondere film op, zowel de setting als de personages zijn alles behalve alledaags. Regisseur Morreti geeft zijn eigen perceptie van wat er zich in het Vaticaan afspeelt, hetgeen misschien niet waarheidsgetrouw is, maar wel vermakelijk. De paus en de kardinalen – de hoogste geestelijke leiders ter wereld – krijgen een menselijk karakter: ze maken fouten, liegen en weten het soms ook niet meer. Een minpunt is het trage tempo, de film kabbelt voort. Ondanks het trage tempo blijft de film toch boeien. We schakelen heen en weer tussen het gevangenschap van de kardinalen en de paus die op vrije voeten is. De tegenstelling wetenschap (psychologie) en geloof levert een mooi contrast. Michel Picolli overtuigt, en is aandoenlijk in zijn rol als verwarde paus die op zoek is naar zichzelf.
